Денеска претседателот на Владата на Република Северна Македонија, Димитар Ковачевски, имаше свое обраќање на пленарната седница на Собранието на Република Северна Македонија на која на дневен ред беше информација за содржината на Предлог преговарачката рамка за пристапните преговори на Република Северна Македонија со Европската Унија, предложена од страна на Претседателството на Франција со Советот на Европската Унија на 30 јуни 2022 година.

Во обраќањето, премиерот Ковачевски упати благодарност за присуството, поддршката и признавањето на важноста на процесот, од страна на претседателката на Европската Комисија, г-ѓата Фон дер Лејен и за нејзината лична и институционална вклученост и посветеност на европската интеграција на Северна Македонија. Премиерот Ковачевски посочи дека ова е историска седница затоа што денес и во следните денови, се одлучува за подобра иднина и за стабилна сегашност, но и за заштита и почитување на минатото.

Во продолжение е интегралното обраќање на премиерот Ковачевски:

Почитувани граѓани,
 
Денес присуствуваме на исклучително значајна седница на Собранието. Иако многу пати во нашата историја, политичарите честопати ја доделуваат придавката „историска“, сепак, тоа сосема објективно ќе го сторам и јас, и ќе додадам -денес започнуваме историска седница.

Историска седница, затоа што денес и во следните денови, одлучуваме за неколку фундаменти на нашата држава. И за подобра иднина, и за стабилна сегашност, но и за заштита и почитување на минатото.

На самиот почеток, дозволете во мое лично име и во името на целата Влада присутна денес, да се заблагодарам за присуството, поддршката и признавањето на важноста на процесот, од страна на Претседателката на Европската Комисија, г-ѓата Фон дер Лејен. Нејзината, вашата лична и институционална вклученост и посветеност на нашата европска интеграција, значат многу за нашите граѓани и за нашата држава. Искрено благодарам за тоа.
 
Почитувани пратеници,

Причината зошто денес дебатираме е единствениот предлог на Европската Комисија, доставен на крајот на француското претседателство, за дефинирање на почетокот на преговори со Европската Унија.

Затоа на почетокот сакам, јасно и прецизно да потенцирам неколку факти.

Прво, точно е дека пред самитот на ЕУ во Брисел, добивме сет на идеи, а не официјален и формален предлог. За мене, за Владата и коалиционите партнери, за Претседателот на државата и убеден сум за сите граѓани на државата, тој концепт не беше прифатлив. И затоа, таму каде што треба, не под маса, не во ходник, не тивко, туку пред сите 27 лидери на членките на Унијата и пред целата европска јавност, кажав гласно, прецизно и јасно НЕ.

Кажав НЕ, затоа што тој сет на идеи не беше во согласност со нашите консензуално дефинирани државни позиции потврдени тука во Собранието, со посебната Резолуција за црвените линии.

Кажав НЕ, затоа што тој сет на идеи не го гарантираше статусот на македонскиот јазик во преговорите. Кажав НЕ, затоа што тој сет на идеи не дефинираше јасен почеток на преговори и упатуваше на промена на Уставот и затварање на билатералните прашања со источниот сосед, како предуслови.

Кратко и јасно, кажав НЕ, затоа што таа основа не беше добра за македонската држава. И покажавме како се бранат државните и националните интереси.

И многу важно, ние тука не застанавме. Не се предадовме. Не одлучивме да глумиме лажни патриоти. Напротив, продолживме да бараме решение кое ќе ги задоволи државните, но и националните интереси на македонскиот народ. На истите црвени линии, но и на истата обврска да започнеме преговори.

Ние не прифаќаме и не водиме политика на „или или“. Ние водиме политика и за преговори за влез во ЕУ и за заштита на нашето достоинство, идентитет, јазик и историја.

Како резултат на тоа, и како резултат на поддршката на бројните европски пријатели, а верувајте ги има многу, успеавме да добиеме единствен, формален, заокружен, заеднички предлог на Европската Унија. На сите држави членки.

Тој европски предлог на вистински начин ги отсликува нашите дефинирани позиции.

Прво, јасно го прецизира македонскиот јазик како единствен, признат и прифатен јазик за Европската Унија. Тоа е тоа што го баравме. Нашата национална ДНК, македонскиот јазик, да биде службен и единствено официјален јазик. Да, со европскиот предлог, целиот процес на нашите преговори, сите милиони страници во годините што следат, заклучно со Актот за полноправно членство, ќе бидат напишани на македонски јазик. На македонски јазик ќе се зборува официјално и во Брисел и во сите европски престолнини. Тоа е најголемото достигнување, најважниот успех.
Второ, сите билатерални прашања со источниот сосед, но и било кои други билатерални прашања со било која друга држава, особено соседна, не се дел од Преговарачката рамка со Брисел.

Токму таа Преговарачка Рамка е Уставот на нашето интегрирање во ЕУ. И најважно од се, таа е ослободена, прочистена, од ваков тип на прашања. И тоа е уште една голема работа.

И трето, со европскиот предлог, се дефинира одржување на првата Меѓувладина конференција веднаш. Сега и во Брисел. Ние добиваме конечно, по 17 години чекање, и многу најави, и многу разочарувања по нив, официјален почеток на преговорите со средба на целата Влада со Европската Комисија. Со сите нишани и стандарди.

Е тоа е, почитувани пратеници, единствената вистина во оваа олуја на манипулации, шпекулации, лажни вести и намерни и ненамерни штети и креирање криза и дестабилизација на државата.
На ваков предлог, кој целосно ги отсликува нашите државни интереси и црвени линии, јас, Владата и Претседателот на државата, кажав и кажавме ДА.

И ја доставивме на увид целата Преговарачка рамка. За да биде се отворено и на увид на целата јавност. Ништо сокриено, ништо тајно. Напротив, и како личност и сега како политичар, секогаш сум кажувал отворено, честопати и премногу отворено и искрено. Но, така е најдобро. Да знаеш кога и зошто да кажеш НЕ, и да знаеш кога и зошто да кажеш ДА.
 
Почитуван Претседателе и пратеници,

Кажав ДА, затоа што мислам дека овој единствен, европски предлог е најдобро можно решение во моментов, но и во следниот период. Предлог кој ги задржува црвените линии и во исто време дава конечно почеток на преговори.

Многу се прашуваат со право, дали можеше да биде подобар? За секоја работа во животот, може подобро. Но, во исто време, треба да се прашаме дали можеше да биде и полош? Повторно, одговорот е ист. И сите други работи, може да бидат или да тргнат на полошо.

Но, јас не сакам да зборам за полошите работи, како што тоа го посакуваат некои надворешни и внатрешни политички и радикални центри.

Верувам дека треба да ги најдеме подобрите работи и уште посилно да ги зацврстиме, како што предлогот тоа го овозможува за нашите темели, македонскиот јазик, посебниот и цврст историски, културен и национален идентитет.

Впрочем, за нив баравме и добивме најдобро можно решение, а не преговаравме и баравме компромиси.

Еве веќе повеќе од 30 години, опстојуваме како независна и суверена држава. Граѓаните се уморни од политикантите кои цели 30 години најавуваат апокалипса, поделба и распад на државата, уморни се со право од секојдневните политикантски пророци кои ја закопуваат македонската држава, македонската историја, јазик и култура.

Имавме и досега тешки, но нужни одлуки. И кога го донесовме Рамковниот Договор, и кога се носеше Преспанскиот Договор. Но, државата опстоја и не пропадна. Државата не се подели, напротив влезе во НАТО и денес имаме, во услови на војна и тотална криза, лична и колективна безбедност.

И никој не успеал да го асимилира македонскиот или било кој друг народ во државата и во потешки времиња од сегашното. Векови се обидувале разни страни тоа да го направат. Не успеале тогаш, не успеале денес, нема да успеат ни утре. Бидејќи најдобра одбрана за идентитетот е токму прогресот на државата, движењето напред и конечна европеизација на државата.

Нема да дозволиме, како во време на режимот, државата да се претвори во изолирана, затворена и криминална енклава, во која политичката елита безмилосно краде и разграбува, а граѓаните бараат туѓи пасоши и работа во странство.

Ова е последна борба помеѓу деструкцијата и песимизмот и отвореноста и оптимизмот. Државата се гради секој ден, идентитетот и посебноста се почитува за навек, но се бранат секој ден. Пред се дома, но и надвор. Тоа најдобро се прави кога сте дел од прогресот, од развојот, од модерното и напредното.

Нема да дозволиме, како во минатото, државата и граѓаните да живеат во постојана неизвесност, немир и дилеми што ќе биде утре.

Нема да дозволиме државата да остане на опашката на Балканот, кога сите се движат напред, и покрај нивните проблеми од различен карактер.

Нема да дозволиме, идентитетските прашања да се користат како муниција во борбата за фотељи, тендери, ослободување на криминален имот и лица и држење во заложништво на цели родени и неродени генерации.

Цврсто ќе стоиме на патот на заштита на македонскиот јазик, посебниот историски и културен идентитет на македонскиот народ преку негова рамноправност со европските народи.

Цврсто ќе стоиме на патот на градење на државата како европските, со вредностите за почитување на правото, правната држава, еднаквоста, рамноправноста и развиената економија и животен стандард.

И тоа го правиме и ќе го правиме со помош на овој предлог и наш влез во Европската Унија.
 
Почитувани граѓани,

Јас, Димитар Ковачевски, сум Македонец од раѓање.

Знам една работа. Ниту една хартија не може да ми го одземе или намали мојот идентитет, јазик и историја, кои ме прават Македонец и за кои имам света обврска да ги почитувам и зајакнам.
Немам дилема по ниту еден основ и прашања.

И знам дека со паметен пристап, со продолжување на европскиот пат, можам да станам само поголем, подостоинствен и рамноправен Македонец, граѓанин на Република Северна Македонија и граѓанин на Европската Унија.

Јас цврсто планирам, како и досега да останам да живеам во неа. И да помогнам, и како граѓанин, но и да ја исполнам мојата обврска и одговорност како политичар, државата да биде заедничка, успешна и подобра за сите граѓани.

Со прифаќањето на европскиот предлог, Преговарачката рамка и заклучоците на Собранието, остануваме на единствениот пат, за кој повеќе од 30 години, никој не понуди алтернатива. Многу значајно, почнуваме забрзано да се движиме и да ја менуваме државата, преку процесот на преговори.

Во исто време, целосно ја разбирам загриженоста на граѓаните. Токму затоа, сакам да потенцирам дека најважно од се, се обврзуваме дека никој не смее, нема право и нема да преговара за македонскиот јазик, посебниот историски, културен идентитет и засебност, во било кое време и за било која причина.

Јасна, цврста и непроменлива обврска. Повторувам, за секого, во било кое време. Точка.

На крајот, почитувани граѓани и пратеници, јасно е дека овој процес не завршува денес или утре. Како што не започна денес, туку во 1991-та година со плебисцит на сите граѓани.

Ова не е мој личен процес или на една партија. Ова е процес на сите партии, и вчера, и денес и утре.

Обврската за заштита на македонскиот историски јазичен и национален идентитет останува и за иднината, кога други ќе го продолжат процесот, до самиот крај.

Како што тоа го барате сега од мене, и јас тоа убедено го правам, така и јас и другите ќе го бараме истото од следните генерации политичари.

Затоа, со цврста убеденост, со чиста совест и полно срце, предлагам да го прифатиме предлогот и да продолжиме напред, со заштитено минато, со извесна и стабилна сегашност во конечно подобра иднина.

Ова го правам, не затоа што морам, не затоа што е лесно, туку затоа што силно верувам во исправноста.

Не се согласувам да плачеме на својата судбина, туку да се бориме на вистински начин, за сегашноста и иднината. Сигурни во себе и својот идентитет, без компромиси, секогаш и во сите времиња. И што побрзо, како дел од обединета Европа и дел од мирен и прогресивен регион.

Вреди да се избориме и да работиме за тоа, на тој начин. Е затоа ја барам вашата поддршка и поддршката на сите граѓани. Бидејќи државата е заедничка за сите и на сите.

Сосема на крајот, дозволете да цитирам: „Пиреј е троскотна трева, а некои ја викаат коштева. Ама ти колку сакаш кошкај ја, корни ја, куби ја, таа пак не умира. Само малку да допре до земјата и пак ќе се фати, ќе оживи, ќе потера. Ништо не ја ништи таа трева.“- напиша Петре М. Андреевски. Јасно, силно, вековито.

Да живеат граѓаните, да живее Република Северна Македонија!!!