Ин­ду­стри­ски­те зо­ни ќе се по­вр­зат со но­ви авто­па­ти­шта, се нај­а­ву­ва­ат стран­ски ин­ве­сти­ции, ин­ду­стри­ско­то про­из­водс­тво рас­те, а се на­ма­лу­ва тр­гов­ски­от де­фи­цит, па ка­кви се оче­ку­ва­ња­та, мож­но ли е вид­но зго­ле­му­ва­ње на стап­ка­та на по­раст ако се зе­мат пред­вид и нај­а­ве­ни­те ин­ве­сти­ции?

Пе­шев­ски: Би тре­ба­ло, и пре­ми­е­рот нај­а­ви, а и од ди­рект­ни­те кон­та­кти што ги имам, ка­ко од­го­во­рен во тој дел, мо­жам да по­твр­дам де­ка оче­ку­ва­ме го­лем број ком­па­нии да до­не­сат по­зи­тив­на од­лу­ка оваа го­ди­на. Но ток­му на­ма­лу­ва­ње­то на тр­гов­ски­от де­фи­цит и по­ра­стот на ин­ду­стри­ско­то про­из­водс­тво во го­ле­ма ме­ра е ре­зул­тат на тоа што го пра­вев­ме из­ми­на­ти­те го­ди­ни во де­лот на прив­ле­ку­ва­ње­то стран­ски ди­рект­ни ин­ве­сти­ции, без раз­ли­ка да­ли се во сло­бод­ни­те еко­ном­ски зо­ни или над­вор од нив би­деј­ќи нај­го­ле­ми­те ра­бо­то­дав­ци се над­вор од нив, а се­то тоа при­до­не­су­ва за мно­гу зна­чи­тел­но зго­ле­му­ва­ње на из­во­зот и со тоа за на­ма­лу­ва­ње на тр­гов­ски­от де­фи­цит. Но на­ша крај­на­та цел, се­ка­ко, е соз­да­ва­ње­то но­ви ра­бот­ни ме­ста би­деј­ќи, ин­ди­рект­но, тоа е тоа што ја ре­ша­ва еко­но­ми­ја­та, тоа е тоа што до­ве­ду­ва до по­го­ле­ми стап­ки на по­раст. Кон­крет­но, на пра­ша­ње­то да­ли оче­ку­вам по­го­лем по­раст на еко­но­ми­ја­та, од­го­во­рот е де­ка ние се­ко­гаш сме вни­ма­тел­ни оп­ти­ми­сти и из­ле­гу­ва­ме со стап­ки за кои сме при­лич­но си­гур­ни де­ка ќе ги ис­пол­ни­ме, но ре­ал­но ра­бо­ти­ме за ре­ал­ни­те стап­ки, тоа што ќе се слу­чу­ва, да би­дат по­го­ле­ми. Ко­га би тре­ба­ло да на­пра­вам не­о­фи­ци­јал­на про­ек­ци­ја, би ре­кол де­ка оваа го­ди­на оче­ку­вам стап­ка на по­раст од 3,5 про­цен­ти и оче­ку­вам таа да би­де ме­ѓу нај­ви­со­ки­те, ако не и нај­ви­со­ка во ре­ги­о­нот. Ма­ке­до­ни­ја по­ка­жа, оваа вла­да по­ка­жа де­ка, за раз­ли­ка од дру­ги­те  вла­ди во ре­ги­о­нот, знае да из­ле­зе на крај со се­ри­оз­ни проб­ле­ми и знае во ус­ло­ви на отеж­на­та еко­но­ми­ја во Евро­па да соз­да­де по­ли­ти­ка што до­ве­ду­ва до еко­ном­ски по­раст.

ММФ, од­нос­но из­врш­ни­от ди­ре­ктор на ММФ, Ме­но Снел, из­ле­зе со оце­на за зем­ја­ва де­ка е нај­ам­би­ци­оз­на др­жа­ва во прив­ле­ку­ва­ње­то ин­ве­сти­то­ри, со да­ноч­на и ма­кро­е­ко­ном­ска ста­бил­ност. Кол­ку се зна­чај­ни, кол­ку Ви зна­чат ва­кви­те оцен­ки?

Пе­шев­ски: Се­ко­гаш е до­бро од не­кој што прет­ста­ву­ва авто­ри­тет на свет­ско ни­во да до­би­е­те по­твр­да де­ка тоа што го пра­ви­те е во ви­стин­ска на­со­ка. Но ние не го пра­ви­ме тоа по­ра­ди оце­ни­те од оваа или од таа ин­сти­ту­ци­ја, ту­ку го пра­ви­ме за ин­ве­сти­то­ри­те ре­ал­но да ја пре­поз­на­ат Ма­ке­до­ни­ја ка­ко  ин­ве­сти­ци­ска де­сти­на­ци­ја и ре­ал­но да дој­дат ту­ка. Таа оце­на ни е нај­важ­на, ко­га ин­ве­сти­тор ќе до­не­се од­лу­ка да ин­ве­сти­ра ту­ка. Но ва­кви­те оце­ни од ва­кви авто­ри­те­ти не се пр­ви, ре­чи­си си­те ме­ѓу­на­род­ни фи­нан­си­ски ин­сти­ту­ции, Свет­ска­та бан­ка, ММФ, ЕБРД не­кол­ку па­ти ги по­вто­ру­ва­ат овие оцен­ки за Ма­ке­до­ни­ја. Но тоа што не мо­же да се ви­ди од прет­став­ни­кот на ММФ, на што се ба­зи­ра тоа што се пра­ви, е ста­вот на вла­да­та, ста­вот на лу­ѓе­то што ра­бо­тат кон прив­ле­ку­ва­ње­то ин­ве­сти­ции. Тоа што се соз­да­де­ни до­бри ма­кро­е­ко­ном­ски ус­ло­ви, до­бри фи­скал­ни па­ке­ти, ин­тен­зив­на кам­па­ња за про­мо­ци­ја , це­ла мре­жа про­мо­то­ри , мно­гу ин­тен­зив­ни ро­уд­шо­уа и, ге­не­рал­но, ста­вот на вла­да­та кон ин­ве­сти­то­ри­те ка­ко кон не­кој што мо­же да по­мог­не во раз­во­јот на др­жа­ва­та, зна­чи тој став е тоа што е клуч­но­то и што ги пра­ви си­те про­ме­ни. За­тоа ве­ли­ме де­ка во­ди­ме кон­ти­ну­и­ра­ни раз­го­во­ри со си­те ин­ве­сти­то­ри, и со до­маш­ни­те и со стран­ски­те. Се­ко­гаш ко­га ќе пре­поз­на­е­ме мож­ност да по­до­бри­ме не­што, ние го пра­ви­ме тоа, не гу­би­ме вре­ме ту­ку, ед­но­став­но, ја по­до­бру­ва­ме де­лов­на­та кли­ма со цел, по­втор­но ќе ка­жам, прив­ле­ку­ва­ње ин­ве­сти­ции за да се отво­рат но­ви ра­бот­ни ме­ста и да се по­диг­не жи­вот­ни­от стан­дард на на­ши­те гра­ѓа­ни, тоа е на­ша­та ко­неч­на цел.

Ги спо­ме­ну­ва­те но­ви­те ра­бот­ни ме­ста. Во­ве­де­на е но­ва вла­ди­на мер­ка за ос­ло­бо­ду­ва­ње од при­до­не­си на фир­ми­те што ќе вра­бо­тат ли­ца до 29 го­ди­ни. Ка­ков ефект оче­ку­ва­те од оваа мер­ка и зо­што со неа се оп­фа­ќа­ат са­мо ли­ца­та до таа во­зраст?

Пе­шев­ски: Мер­ка­та е на­со­че­на кон по­пу­ла­ци­ја­та кај ко­ја, ре­ал­но, про­цен­тот на не­вра­бо­те­ност е по­го­лем откол­ку кај дру­ги­те. И ова не е ка­ра­кте­ри­сти­ка са­мо во Ма­ке­до­ни­ја. Оваа со­стој­ба пре­ов­ла­ду­ва во це­ла Евро­па, де­ка кај мла­да­та по­пу­ла­ци­ја сте­пе­нот на не­вра­бо­те­ност е по­го­лем. Од тие при­чи­ни, се ре­шив­ме да соз­да­де­ме ва­ква мер­ка, иа­ко во раз­ни фор­ми и дру­ги се оби­ду­ва­ле или пред­ла­га­ле не­ка­кви мер­ки, но оваа мер­ка бе­ше ди­рект­но ди­зај­ни­ра­на, знам точ­но ка­ко бе­ше ди­зај­ни­ра­на, во ди­рект­ни раз­го­во­ри по вла­ди­ни­те ко­ми­сии, гле­дај­ќи ја ста­ти­сти­ка­та, гле­дај­ќи ги мож­но­сти­те на бу­џе­тот. Цел­на гру­па се 45.000 лу­ѓе, тол­ку се не­вра­бо­те­ни до 29-го­диш­на во­зраст, од кои, ка­жав­ме, 25.000 се па­сив­ни, 20.000 се актив­ни ба­ра­те­ли на ра­бо­та. Се раз­би­ра, ни­што не ги спре­чу­ва и па­сив­ни­те да по­ба­ра­ат ра­бо­та. Зна­чи ова тре­ба да се наб­љу­ду­ва ка­ко еден мал дел од вкуп­ни­от мо­за­ик на актив­но­сти за отво­ра­ње но­ви ра­бот­ни ме­ста. Ние има­ме не­кол­ку раз­лич­ни про­гра­ми во Аген­ци­ја­та за вра­бо­ту­ва­ње на Ре­пуб­ли­ка Ма­ке­до­ни­ја, ка­де што на ком­па­ни­и­те што вра­бо­ту­ва­ат мла­ди лу­ѓе или на тие што са­ка­ат да отво­рат биз­нис им се да­ва­ат опре­де­ле­ни по­вол­но­сти, фи­нан­си­ска по­мош, има про­гра­ми во Ми­ни­стерс­тво­то за еко­но­ми­ја за отво­ра­ње нов биз­нис, кој мо­же и да се за­си­ли по­на­та­му и тоа и ќе го пра­ви­ме , но са­кав­ме да им по­ка­же­ме на мла­ди­те де­ка сме под­го­тве­ни да оди­ме по­на­та­му, де­ка не­ма да за­ста­не­ме ту­ка. Се раз­би­ра, не по­стои ед­на мер­ка што ќе го ре­ши проб­ле­мот. Да по­сто­е­ше та­ква мер­ка, си­те ќе ја зна­е­ја, ќе ја при­ме­ну­ваа и проб­ле­мот не­ма­ше да по­стои. По­ве­ќе ра­бо­ти тре­ба да се на­пра­ват, ова е еден че­кор во таа на­со­ка, ед­но­став­но, да им се олес­ни на ра­бо­то­дав­ци­те, да им се на­ма­лат тро­шо­ци­те до­кол­ку при­мат млад чо­век.  Тоа не е вед­наш, ди­рект­на при­до­би­вка за мла­ди­от чо­век, но е при­до­би­вка де­ка ќе би­дат по­прив­леч­ни на па­за­рот би­деј­ќи фир­ми­те ќе мо­же да ги вра­бо­тат со по­ма­ли тро­шо­ци.

Ме­ѓу при­до­би­вки­те за мла­ди­те, се­ка­ко, би би­ло и здо­би­ва­ње­то искус­тво со тоа вра­бо­ту­ва­ње. По раз­го­во­рот за ин­ве­сти­ции, вра­бо­ту­ва­ње­то, сле­ду­ва пра­ша­ње за уште ед­на мер­ка: вле­зе во си­ла За­ко­нот за сте­чај­ци со кој се обез­бе­ду­ва­ат по 7.000 де­на­ри за око­лу 3.000 сте­чај­ни ра­бот­ни­ци од др­жав­ни фир­ми до пен­зи­ја. Ист трет­ман ба­ра­ат и дел од сте­чај­ци­те од при­ват­ни фир­ми.

Пе­шев­ски: Со­се­ма е при­род­но за се­кој што се на­о­ѓа во опре­де­ле­на те­шка со­стој­ба да се оби­ду­ва да ба­ра ре­ше­ние и ко­га, на еден на­чин, лу­ѓе­то со кои, ус­лов­но, ра­бо­те­ле во слич­ни фир­ми ќе до­би­јат опре­де­ле­на ко­рист од др­жа­ва­та, ка­ко што е овој на­до­мест, тоа го ба­ра­ат и тие што ра­бо­те­ле во при­ват­ни ком­па­нии. Но, по­стои су­штин­ска раз­ли­ка ме­ѓу тоа да­ли сопс­тве­но­ста на опре­де­ле­на ком­па­ни­ја е др­жав­на или при­ват­на. Кај ком­па­ни­и­те во др­жав­на сопс­тве­ност ние ка­ко др­жа­ва за прв­пат по­ка­жу­ва­ме од­го­вор­ни­от и ве­ли­ме не би­ла ви­на­та на ра­бот­ни­ци­те вна­тре, вла­да­та, др­жа­ва­та, има опре­де­ле­на ви­на за­тоа ­што овие ком­па­нии отиш­ле во сте­чај би­деј­ќи таа ка­ко до­ми­нан­тен сопс­тве­ник тре­ба­ло да наз­на­чи упра­ви­те­ли, ди­ре­кто­ри, ме­на­џер­ски тим што ќе се гри­жи за ком­па­ни­ја­та и таа да не оти­де во сте­чај. Би­деј­ќи се соз­да­ва ед­на мо­рал­на од­го­вор­ност ние при­ста­пив­ме кон ед­на ва­ква мер­ка, но да не за­бо­ра­ви­ме, ова е мер­ка со кој се ре­ша­ва проб­лем што не го соз­да­ла оваа вла­да. Зна­чи, проб­ле­мот на оде­ње на тие др­жав­ни фир­ми во сте­чај бил на не­кои дру­ги вла­ди прет­ход­но, ние ве­ли­ме иа­ко не сме ние тие што го пре­диз­ви­ка­ле тие ком­па­нии да одат во сте­чај, има­ме пра­вен кон­ти­ну­и­тет, би­деј­ќи ка­ко др­жа­ва, ка­ко вла­да но­си­ме опре­де­ле­на од­го­вор­ност во кон­ти­ну­и­тет ка­ко др­жа­вен ор­ган. За­тоа, за вра­бо­те­ни­те во др­жав­ни­те ком­па­нии што отиш­ле во сте­чај би­деј­ќи др­жа­ва­та би­ла од­го­вор­на за нив­но­то упра­ву­ва­ње, пред­ви­ду­ва­ме еден ва­ков на­до­мест.

Би на­ста­на­ла комп­лет­на ди­стор­зи­ја во си­сте­мот до­кол­ку иста­та мер­ка вед­наш се по­вто­ри и за ком­па­ни­и­те што се во при­ват­на сопс­тве­ност. Би­деј­ќи ќе мо­же да се до­ве­де во ед­на си­ту­а­ци­ја не­кои лу­ѓе што, мо­же­би, на­мер­но ги до­ве­ле ком­па­ни­и­те во сте­чај или, пак, во ид­ни­на ќе ги до­ве­дат во сте­чај  да се по­ви­ку­ва­ат на ед­на та­ква мер­ка и, ед­но­став­но, да не по­стои ни­ка­ков ри­зик на па­за­рот - ќе ја од­не­се­те фир­ма­та во сте­чај, а це­ли­от то­вар па­ѓа на др­жа­ва­та. Тоа са­мо ќе пре­диз­ви­ка фи­нан­си­ски ко­лапс на си­сте­мот. Но, го раз­би­рам проб­ле­мот на лу­ѓе­то што со го­ди­ни ра­бо­те­ле во ком­па­нии што би­ле во др­жав­на сопс­тве­ност. Во еден мо­мент  тие ком­па­нии, од 2000 го­ди­на на­ва­му, пре­ку при­ва­ти­за­ци­ја за­вр­ши­ле во при­ват­на сопс­тве­ност, па при­ват­ни­те сопс­тве­ни­ци ги од­не­ле во сте­чај. Тој што бил вра­бо­тен ве­ли: „До­бро, јас 20, 25, 30 го­ди­ни ра­бо­тев во ком­па­ни­ја што бе­ше во до­ми­нант­но др­жав­на сопс­тве­ност, не сум јас ви­но­вен што при­ват­ни­кот ја од­не­се во сте­чај“. Не е иск­лу­че­но во ид­ни­на да се оби­де­ме да нај­де­ме не­ка­ква со­лу­ци­ја и за нив, но не би са­кал да пре­ју­ди­ци­рам. Би­деј­ќи, се­пак, ако се гле­да прав­но-тех­нич­ки, ко­га тие ком­па­нии отиш­ле во сте­чај тие би­ле при­ват­ни ком­па­нии и при­ват­ни­те сопс­тве­ни­ци ја има­ат од­го­вор­но­ста за суд­би­на­та на ком­па­ни­и­те.

Со ова нав­ле­гу­ва­ме во де­лот на пра­ша­ња­та што се од­не­су­ва­ат на до­маш­на­та по­ли­ти­ка. Опо­зи­ци­ја­та по­сто­ја­но ја кри­ти­ку­ва вла­ди­на­та еко­ном­ска по­ли­ти­ка.

Пе­шев­ски: Ра­бо­та на опо­зи­ци­ја­та е да кри­ти­ку­ва во сво­ја­та бор­ба за власт. Тоа што ние са­ка­ме да им по­ра­ча­ме е да би­дат мал­ку по­пре­циз­ни и по­де­тал­ни во ана­ли­за­та би­деј­ќи со не­кол­ку мер­ки со кои до­се­га из­ле­гу­ваа ка­ко пред­ло­зи, на прв пог­лед се чи­нат сим­па­тич­но и прив­леч­но, но ако се нав­ле­зе во ана­ли­за ќе се ви­ди или де­ка се не­ло­гич­ни или де­ка пре­диз­ви­ку­ва­ат се­ри­оз­ни имп­ли­ка­ции врз бу­џе­тот за кој не­ма од­го­вор од ка­де ќе се нај­дат тие средс­тва. Не мо­же од­го­во­рот на опо­зи­ци­ја­та да би­де чист по­пу­ли­зам, се­то тоа тре­ба да би­де из­др­жа­но. И во таа на­со­ка, до­бро е што да­ва­ат пред­ло­зи, до­бро е што кри­ти­ку­ва­ат, во крај­на ли­ни­ја, и нас нè пра­ви пов­ни­ма­тел­ни ко­га ги соз­да­ва­ме мер­ки­те, но ми се чи­ни де­ка би би­ло до­бро и за нив и за др­жа­ва­та мал­ку по­де­тал­но да вле­гу­ва­ат во ана­ли­зи­те, зна­чи за си­те до­пол­ни­тел­ни ефе­кти што ги пре­диз­ви­ку­ва­ат мер­ки­те што ги пред­ла­га­ат.

Во од­нос на кри­ти­ки­те на на­ши­те мер­ки, до­ка­зот е во ре­зул­та­ти­те. Мер­ки­те што ги пре­зе­ма оваа вла­да прив­ле­ку­ва­ат ин­ве­сти­ции и зго­ле­му­ва­ње на пла­ти­те и на при­хо­ди­те, се раз­би­ра, со­стој­ба­та не е иде­ал­на, но сè по­ве­ќе стран­ски струч­ња­ци, го спом­нав­ме и ММФ, да­ва­ат по­зи­тив­ни кри­ти­ки за на­ша­та по­ли­ти­ка, ние сме при­лич­но си­гур­ни де­ка тоа што го пра­ви­ме е во ви­стин­ска на­со­ка.

Кри­ти­ки­те и ана­ли­зи­те, фа­ктич­ки, се про­гра­ма­та што ја ну­ди опо­зи­ци­ја­та пред гра­ѓа­ни­те за вра­ќа­ње на сред­на­та кла­са, па кол­ку се тие ви­стин­ска кон­ку­рен­ци­ја на еко­ном­ска­та про­гра­ма што ја во­ди вла­да­та?

Пе­шев­ски: Пр­во, сè уште ја не­ма­ме ви­де­но, фор­мал­но гле­да­но, про­гра­ма­та што ја нај­а­ву­ва опо­зи­ци­ја­та, таа по­сто­ја­но се нај­а­ву­ва. Тие се оби­ду­ва­ат да опре­де­лат цел­на гру­па, ко­ја са­ка­ат да ја прив­ле­чат на сво­ја стра­на ка­ко гла­сач­ко те­ло, па од тие при­чи­ни са­ка­ат да соз­да­дат пер­цеп­ци­ја де­ка нив­ни­те мер­ки се на­пра­ве­ни, се на­со­че­ни кон вра­ќа­ње на, ус­лов­но ка­жа­но, сред­на­та кла­са. Сред­на­та кла­са се вра­ќа со соз­да­ва­ње но­ви ра­бот­ни ме­ста. И тоа е тоа што ре­ал­но ни тре­ба, ако са­мо се ба­зи­ра­те на ад­ми­ни­стра­тив­ни мер­ки, тоа е мно­гу мал дел од ра­вен­ка­та. Зна­чи, сред­на­та кла­са ќе се вра­ти со прив­ле­ку­ва­ње ин­ве­сти­ции, ќе се вра­ти со отво­ра­ње но­ви ра­бот­ни ме­ста, со соз­да­ва­ње го­ле­ми ин­фра­стру­ктур­ни про­е­кти во кои ќе има го­лем број вра­бо­ту­ва­ња, со мер­ки за сти­му­ли­ра­ња на ту­риз­мот, со мер­ки за сти­му­ли­ра­ње на зем­јо­делс­тво­то... Се­то тоа што го пра­ви­ме ние. Да мо­же­ше со две-три ад­ми­ни­стра­тив­ни мер­ки да по­ме­сти­те не­кој да­нок на­го­ре или на­до­лу и тоа да го ре­ши проб­ле­мот, си­те ќе го пра­веа тоа. Се­пак, на­ша­та цел е вра­ќа­ње на сред­на­та кла­са, иа­ко јас би ре­кол де­ка таа е во про­цес на вра­ќа­ње, не е це­лос­но за­гу­бе­на во Ма­ке­до­ни­ја, а е за­гу­бе­на во пер­и­о­дот ко­га СДСМ вла­де­е­ше во зем­ја­ва, но тоа што го пра­ви­ме ка­ко вла­да е тоа што ќе до­ве­де не са­мо кон вра­ќа­ње на сред­на­та кла­са, ту­ку кон зго­ле­му­ва­ње на при­хо­ди­те, до по­ви­сок стан­дард во це­ло­то оп­штес­тво. Тоа е на­ша­та цел. Но ле­ги­тим­но е тие да пред­ла­га­ат, па на­ро­дот на из­бо­ри да оце­ни ко­му му ве­ру­ва, кој е тој што ги одр­жу­ва ве­ту­ва­ња­та, што е тоа што ре­ал­но да­ва ре­зул­та­ти. И мис­лам де­ка на тоа по­ле оваа вла­да, пред­во­де­на од пре­ми­е­рот Ни­ко­ла Гру­ев­ски, е нес­по­ред­ли­во по­до­бра од ко­ја би­ло вла­да.

Ги спо­ме­на­вте суб­вен­ци­и­те за зем­јо­делс­тво­то и за ту­риз­мот, ка­ко ги ко­мен­ти­ра­те об­ви­ну­ва­ња­та на опо­зи­ци­ја­та де­ка исп­ла­ти­те на суб­вен­ци­и­те и дру­ги­те бу­џет­ски тро­ше­ња се, всуш­ност, ма­сов­но по­тку­пу­ва­ње на гла­са­чи­те?

Пе­шев­ски: Проб­ле­мот на опо­зи­ци­ја­та е што во вре­ме­то ко­га вла­де­е­ле не­ма­ле та­кви мер­ки, па се­га, од ни­вен ас­пект, на­род­но ка­жа­но, кри­во им е што вла­да­та соз­да­ла та­ква по­ли­ти­ка со ко­ја ги сти­му­ли­ра зем­јо­дел­ци­те, ту­ри­стич­ки­те ра­бот­ни­ци и ни­за се­кто­ри. И тоа што сме го на­пра­ви­ле ние не е на­пра­ве­но пред из­бо­ри, тоа се ре­дов­ни вла­ди­ни про­гра­ми, кои се из­вр­шу­ва­ат пре­ку го­ди­на­та. Исп­ла­ќа­ње­то на суб­вен­ци­и­те е ре­дов­на актив­ност, нај­а­ве­на со го­ди­ни од­на­пред. Ние про­гра­ма­та за суб­вен­ции ка­ко ќе се од­ви­ва и со кој ин­тен­зи­тет ја има­ме об­ја­ве­но уште во 2011 го­ди­на. Отво­ре­те ја про­гра­ма­та на ВМРО-ДПМНЕ, точ­но знам ка­де е на­пи­ша­но би­деј­ќи бев еден од ко­ор­ди­на­то­ри­те за про­гра­ма­та, знам што стои та­му - тоа е тоа што се слу­чу­ва де­нес. Се­ко­ја го­ди­на. Зна­чи тоа што го пи­шу­ва­ме - тоа и го пра­ви­ме. Зна­чи тоа што го ве­ту­ва­ме, тоа и го ре­а­ли­зи­ра­ме. И тоа е тоа што им пре­чи би­деј­ќи не­ка­ко кај опо­зи­ци­ја­та сè уште по­стои таа ма­три­ца „дај ние да ве­ти­ме не­што пред из­бо­ри, па ќе ви­ди­ме да­ли ќе се ре­а­ли­зи­ра“. Ние, се­пак, се др­жи­ме до тоа што го ве­ту­ва­ме, да го ре­а­ли­зи­ра­ме тоа.

Извор: „Република“

Новинар: Наум Стоилковски
Фото: Ѓорѓи Личовски